Co to jest odpust?
Piątym warunkiem spowiedzi jest zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu; - czyli masz jeszcze coś do odpokutowania. Pokuta zadana przez księdza w konfesjonale jest zwykle symboliczna. Bo, chociaż została ci odpuszczona wina i kara wieczna, ale kary doczesne za grzechy pozostają, bo grzech pozostawia w duszy ślady. Kary doczesne są skutkiem każdego grzechu i one pomogą nam oczyścić duszę z przywiązania do stworzeń, z wszelkiego nieuporządkowania spowodowanego popełnionymi grzechami. Te pozostające kary musimy odpokutować tu na ziemi lub kto nie zdąży - w czyśćcu. Przez modlitwy, dobre uczynki, ofiary i przyjmowanie cierpień w życiu możemy zmazać kary czasowe. Jest to zwyczajna droga zadośćuczynienia Bożej sprawiedliwości. Odpusty są nadzwyczajną drogą, którą Kościół udziela, czerpiąc ze skarbca nieskończonych zasług Chrystusa, a także zasług Świętych.
Odpusty są wielkim darem miłosierdzia Bożego, dzięki którym mamy możliwość szybko wyzwolić się z kar za grzechy, a także możemy je ofiarować za dusze czyśćcowe.
Podsumowując: Odpust to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy w sakramencie pokuty. Kto uzyska odpust zupełny dla siebie – uniknie kar czyśćcowych, a kto ofiaruje odpust za zmarłych – ratuje ich z czyśćca. Odpust może być zupełny lub cząstkowy, zależnie od tego, w jakim stopniu uwalniają nas od kary doczesnej. Odpust zupełny można uzyskać raz dziennie.
Warunki wymagane do uzyskania odpustu zupełnego – „pod zwykłymi warunkami”:
- Stan łaski uświecającej (po dobrze odprawionej spowiedzi, bez grzechu ciężkiego).
- Godne przyjęcie Komunii św.
- Modlitwa w intencjach Ojca Świętego - w intencji tych spraw, za które modli się papież.
- Wypełnienie czynności związanej z odpustem (np. odprawienie pół godziny adoracji Najświętszego Sakramentu, Drogi Krzyżowej, rekolekcji).
- Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu – nawet lekkiego.
To chyba najtrudniejszy warunek, trzeba wykluczyć na przyszłość dobrowolne i świadome powtarzanie grzechów ciężkich i lekkich, czyli nie wolno u siebie tolerować złych przyzwyczajeń lub dobrowolnie trwać w nałogach. Chodzi o coś bliskiego mocnemu postanowieniu poprawy, mimo, że prędzej czy później zgrzeszymy, to podejmujemy decyzję o nawróceniu, zerwaniu z przywiązaniem do zła.
W praktyce odpustów nie chodzi o „matematykę”, kalkulację, zaliczenie rytuałów religijnych, takie podejście nie ma mocy wynagradzającej kary. Tu chodzi o zbliżenie się do Boga, relację z Nim, o nadzieję w Nim pokładaną, a przede wszystkim o miłość do Boga i zmarłego człowieka, w intencji którego pragniemy ofiarować odpust.
Jest wiele czynności związanych przez Kościół z odpustem np. odmówienie Koronki do Bożego Miłosierdzia przed Najświętszym Sakramentem, pobożne czytanie Pisma Św. przez pół godziny, nawiedzenie kościoła parafialnego w święto tytułu lub Patrona i odmówienie w nim „Ojcze nasz” i „Wierzę”, pobożne nawiedzenie cmentarza w dniach 1-8 listopada i modlitwa w intencji zmarłych.
Serdecznie zachęcamy do praktyki zdobywania odpustów, szersze omówienie zagadnienia oraz bogata lista czynności związanych z odpustem, znajduje się w poniższym artykule.
